Nieuws

Aperitief 29 – mei 2025 

Nu de Voorjaarsdag in Gouda achter de rug is en de balans is opgemaakt, kunnen we rustig zeggen dat het een succes was vanwege de grote opkomst. Maar net als voorgaande jaren was dat soms best even spannend. Zo werd het landelijk bestuur af en toe benaderd door de organisatie om wat meer publiciteit te genereren. Een oplossing zou zijn geweest om alle leden direct te kunnen benaderen, maar helaas staat de AVG onze vereniging daarbij in de weg.  

En dat is nu precies waar we de nieuwe WhatsApp Community voor kunnen gebruiken. Een bestaande app-groep van een afdeling kan zo in de community worden geplaatst, zonder dat andere leden ineens alle namen en telefoonnummers kunnen zien. Maar door een aankondiging te plaatsen zijn we toch in staat iedereen te bereiken. Als lid zie je alleen de namen van de groep waar je onderdeel van bent. Net als voorheen. Veilig dus. En doordat we snel iedereen hebben bereikt voor de Voorjaarsdag waren er uiteindelijk voldoende aanmeldingen en werd het een topdag! 

Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat het ook nodig zal zijn voor de aankomende Summerschool die voor de zomer gepland staat. Het programma ziet er fantastisch uit! Diverse masterclasses en koken met lokale producten, dat moet een feest worden. Verderop in deze Tannine meer hierover. 

Trouwens, het is een bijzondere uitgave van de Tannine. Een heus jubileum want ons verenigingsblad bestaat 5 jaar. Elke twee maanden verschijnt Tannine online en wordt in je mailbox bezorgd. Fantastisch werk! Hulde aan de redactie en iedereen die zicht elke keer weer inzet om mooie verhalen te schrijven en interessante onderwerpen aan te dragen. 

Tannine staat en valt bij de inzet van vrijwilligers, zoals zoveel in onze vereniging. Na 5 jaar neemt Harry Dekker afscheid als redactielid. Hij geeft het stokje over aan Astrid Visser (afdeling Amsterdam). Welkom Astrid! En een hele dikke dankjewel aan Harry voor zijn inzet en betrokkenheid. ’Harry, dank voor je bijdragen om de Tannine te maken tot wat het nu is; een lekker leesbaar blad met verhalen door leden, voor leden.’ 

Santé. 

Steven van der Linde 

Landelijk bestuur | Voorzitter 

Terugblik NWG Voorjaarsdag 2025 

Op 12 april werden wij in Reeuwijk hartelijk ontvangen door Jacques Vroemen (voorzitter) en Martin Rijxsman (wijnmeester) van Wijngilde Gouda. 

André de Caluwé Bokaal 

Dit jaar streden maar liefst 14 teams om de traditionele André de Caluwe wisselbokaal. De organisatie was in de vertrouwde handen van Martin Rijxsman en Tom Schaafsma. De deelnemers kregen een wijn blind te proeven. Ze moesten het druivenras, land, regio of appellatie en het oogstjaar goed te hebben om de wedstrijd te kunnen winnen. Een moeilijke exercitie, bleek achteraf. 

De uitslag: 

1^ste plaats – Team Arnhem-Nijmegen (68 punten) 
Astrid Alkemade, Bernadette van Leeuw, Vincent Bouma 

2^de plaats – Team Amsterdam (55 punten) 
Astrid Visser, Ludolph Wentholt, Peter Veenman 

3^de gedeelde plaats – Team Gouda en Team Den Haag (ieder 54 punten) 
Gouda: John Meijer, Dirk de Jong, John van Dijk, Jan van der Laan 
Den Haag: Renate Wagner, Nicole Wijers, Jan Herrema 

Na een heerlijke lunch met soep, salades en streekproducten werd de dag vervolgd met twee masterclasses: 

Masterclass 1 

Joep Speet MV, voorzitter van de Verenigde Vinologen Nederland en senior buyer bij Pallas Wines vertelde welke veranderingen en trends invloed hebben op de verkoop van wijn. Speet: ‘Inkopen is gemakkelijk, echter verkopen is de kunst.’ 

De belangrijkste veranderingen in wijnbouw en verkooptrends: 

• In Europa neemt vooral in het oosten het wijngaardareaal toe. Veel beschikbare grond en lage arbeidskosten zorgen voor groei. Er is een ruime mate van geschikte wijnbouwgrond beschikbaar en veel capaciteit tegen lage kosten. 

• In Nederland neemt de wijnconsumptie af: ‘Alcohol is het nieuwe roken’. 

• De consumptie van alcoholvrije wijn en dranken neemt de laatste jaren toe. 

• Bij rode wijn gaat de voorkeur op dit moment uit naar minder houtrijping, meer elegantie en cool climate. 

• Consumenten kopen tegenwoordig meer op basis van druivenras dan op herkomst. 

Gen-Z en Millennials hebben interesse in natuurwijn, orange wine en biodynamische wijn. Maar die markt breekt nog niet echt door. 

Om te laten zien, dat de kwaliteit van supermarktwijn toeneemt en om inzicht te geven welke wijn in de wijnvakhandel of de supermarkt verkocht wordt, deden we een ‘proeftest’. Een vierde van de deelnemers zat fout. Leuk om te ervaren hoe moeilijk het beoordelen van wijn is. 

Masterclass 2 

Dr. Oliver Trapp, directeur van het Instituut voor Druivenveredeling aan het Julius Kühne Institut in Siebeldingen, Duitsland, vertelde uitgebreid over de laatste ontwikkelingen op het gebied van PiWi’s, Pilzwiderstandsfähige Trauben – schimmelresistent druiven. In de volgende Tannine staat een interview met hem. Trap was overigens uitgenodigd door Dirk de Jong van Wijngilde Gouda.  

Partnerprogramma 

Het partnerprogramma werd deze keer ingevuld door een bezoek aan Kaasboerderij de Graaf in Bodegraven. Daar kregen we uitleg over de dagelijkse gang van zaken in een melkveehouderij met daarnaast een kaasmakerij en een boerderijwinkel. 

In de middag liet Gouda zich van haar beste kant zien door het mooie weer en de gezellige terrassen. Onder begeleiding van stadsgids Pim liepen we langs bekende gebouwen – zoals het stadhuis, de Sint-Janskerk en Museum Gouda, maar ook door kleine steegjes. 

Wij danken Tom Schaafsma en Ynnit de Jong voor het inschenken van de vele wijnen en Wijngilde Gouda voor hun gastvrijheid en organisatie van deze dag! 

Natuurlijk weet ik dat een bepaald uniform taalgebruik, en de daarbij te hanteren begrippen, handig is bij het proeven en beoordelen van wijn. Je begrijpt elkaar beter en ontwikkelt een min of meer gelijk referentiekader. Zo voorkom je dat je compleet langs elkaar heen praat en het idee hebt dat je hetzelfde denkt over een bepaalde wijn. En dat idee dan toch niet waar blijkt te zijn.  

Maar, zijn we daarin niet een beetje doorgeschoten? De vraag stellen is ‘m wat mij betreft bevestigend beantwoorden. Ja, ik denk dat we soms wat doorschieten. Aromawielen geven vaak een nauwkeurige beschrijving van aroma’s die te ruiken en te proeven zouden zijn in een wijn. Een nauwkeurigheid die in de praktijk bijna niet haalbaar is. Ik proef geen verschil tussen het sap en de schil van een citroen. Tenminste niet als ik wijn in mijn glas heb en geen citroensap. Hoe natte steen ruikt? Ik heb geen idee, laat staan dat ik weet hoe dat smaakt. Het onderscheid tussen de body van een wijn en diens smaakintensiteit vind ik een lastige. En ik denk dat ik niet de enige ben. In de praktijk zie je dan ook dat in plaats van de technische begrippen nogal wat vage termen gebruikt worden. Termen die weinig helderheid brengen, maar mij wel geholpen hebben aan de titel van deze column: bullshit jargon. Termen als ‘aroma’s van de oceaan’, ‘fruitige ondertonen’, ‘mineraliteit’, ‘elegant’ en ‘palet’. 

Daarom op deze plaats een oproep aan ons, de wijnliefhebber, om ons weinig gelegen te laten liggen aan al te serieuze en minutieuze termen als we wijn proeven. Om ons ook te onthouden van al te vage omschrijvingen, maar vooral de nadruk te leggen op ontdekken, genieten en ervaringen uitwisselen.  

En, nu we toch bezig zijn: dat we het nooit maar dan ook nooit over ‘wijntje’ hebben. Tenzij het een terrasproseccootje is, dan mag het weer wel ????. 

Waarvan akte! 

Hout en wijn: de invloed van houtsoort, formaat en toasting op het eindresultaat 

Voor de ervaren wijndrinker is het bekend: houtgebruik speelt een cruciale rol in het karakter van wijn. De houtsoort, het formaat van het vat, de mate van toasting en zelfs alternatieven als houtsnippers beïnvloeden de smaak, structuur en complexiteit. Maar hoe werken deze elementen precies samen, en wat betekenen ze voor de complexiteit, structuur en aromatische expressie van een wijn? 

Houtsoort: niet zomaar een vat 

Eikenhout is de meest gebruikte houtsoort in de wijnwereld: zo’n 95-98%. Maar zelfs binnen deze categorie bestaan grote verschillen. Grofweg onderscheiden we drie hoofdtypen: Frans, Amerikaans en Hongaars eiken. 

Frans eiken, afkomstig uit bossen als Allier en Tronçais, heeft een fijne nerf en geeft subtiele aroma’s zoals vanille, ceder en specerijen. Het is geliefd bij producenten van Bourgogne en Bordeaux vanwege de verfijning die het toevoegt. 

Amerikaans eiken, vaak uit Missouri of Kentucky, heeft een grovere nerf en geeft intensere tonen af zoals kokos, dille en vanille. Het wordt vaak gebruikt in Rioja of krachtige Californische wijnen. 

Hongaars eiken zit tussen beide in: kruidig, iets robuuster, maar met potentieel voor subtiliteit. Het wint terrein door zijn prijs-kwaliteitverhouding. 

Formaat doet ertoe 

Het formaat van het vat bepaalt de intensiteit van houtinvloed. Kleinere vaten, zoals het klassieke barrique (225 liter), bieden een groter contactoppervlak per liter wijn, wat zorgt voor snellere en intensere aroma-overdracht. Ideaal voor wijnen die baat hebben bij structuur en aromatische lift. 

Grotere vaten zoals tonneaux (500 liter) of foudres (meer dan 1000 liter) geven een meer ingetogen houtinvloed en worden vaak gebruikt om de fruitexpressie te behouden, zoals bij Nebbiolo in Piemonte. 

Toasting: van licht geroosterd tot diep gekaramelliseerd 

Naast houtsoort en formaat speelt ook de manier waarop een vat is ‘getoast’ — verhit boven een vuur — een cruciale rol. De mate van toasting beïnvloedt welke aroma’s het hout afgeeft: 

• Light toast resulteert in meer kruidige en houtachtige tonen, met behoud van de frisse tanninestructuur; 

• Medium toast geeft vanille, karamel en een ronde, zachte textuur; 

• Heavy toast brengt diepere aroma’s zoals koffie, chocolade en geroosterde noten naar voren, met een meer rokerig profiel. 

De keuze voor een bepaalde toast hangt af van het gewenste eindresultaat. Een Pinot Noir met zijn delicate structuur vraagt om een lichtere toast, terwijl een stevige Syrah prima overweg kan met een zwaardere toasting. 

Nieuw versus gebruikt hout 

Een ander belangrijk aspect is of het hout nieuw is of al eerder is gebruikt. Nieuwe vaten geven de meeste aroma’s af en hebben de grootste impact op structuur en smaak. Gebruikte vaten (soms tot wel drie of vier keer) geven daarentegen een veel subtielere bijdrage en worden vaak ingezet om de wijn te laten rijpen zonder extra dominante houttonen toe te voegen. 

Sommige wijnmakers kiezen bewust voor een mix: een deel van de wijn gaat in nieuw hout voor extra expressie, de rest in gebruikte vaten voor zachtheid en balans. Deze ‘blending’ van rijpingsmethodes vraagt om vakmanschap en een goed ontwikkeld proefvermogen. 

Houtalternatieven: snippers, staven en blokken 

Niet alle wijn rijpt in vaten. Vooral bij wijnen in het lagere tot middensegment kiezen producenten regelmatig voor houtalternatieven zoals houtsnippers (chips), staven (sticks) of blokken. Deze worden toegevoegd aan roestvrijstalen tanks om de gewenste houttonen over te brengen, zonder de kosten en ruimte van vatenopslag. 

Hoewel deze methode lang niet de complexiteit en textuur geeft van traditionele vatrijping, kan ze wel efficiënt zijn voor het toevoegen van herkenbare aroma’s zoals vanille, rook of toast. De kwaliteit van deze alternatieven is de laatste jaren sterk verbeterd, en sommige producenten gebruiken ze zelfs als aanvulling op traditionele houtrijping, bijvoorbeeld in de vorm van staven in gebruikte vaten. 

Conclusie: hout als instrument, geen trucje 

Houtgebruik in wijn is geen kunstje, maar een instrument. Zoals een componist zijn muziek stemt op de juiste snaar, zo stemt de wijnmaker zijn houtgebruik af op de druif, het terroir en het beoogde karakter van de wijn. Of het nu gaat om een lichte houttoets op een Chardonnay of een gelaagde vatrijping op een Bordeaux blend — het resultaat in het glas vertelt het verhaal van die keuzes. En zoals bij goede muziek: soms zit de schoonheid in de nuance. 

Museum blijkt zowaar een wijnwinkel 

We kennen allemaal Slot Zeist. Mocht je daar op bezoek zijn, stap dan ook eens binnen bij de Witte Os. Gevestigd in een van de bijgebouwen en net als het Slot een heus museum. Ware het niet dat de Witte Os meer is, achter alle museumstukken gaat namelijk een wijnwinkel schuil. Bas de Jong, de eigenaar, neemt je mee op een ontdekkingsreis door de rijke geschiedenis van kunst, literatuur en natuurlijk ook wijn, wijnmakers en wijnregio’s. Maar naar de flessen wijn moet je echt op zoek, overal staan objecten en elk plekje aan de muur is gevuld met posters, landkaarten en foto´s.  

Je waant je gewoon in een verloren tijd. Om eens wat te noemen: een koperen risotto pan, twee bejaarde fauteuils om alles nog eens op je gemak tot je te nemen en ergens tussen alle dozen en kisten staat ook nog een piano.  

Kortom: De Witte Os is leuk om eens binnen te lopen, ook als je niet van plan bent om wijn te kopen, maar gewoon om je te laten verrassen of wat bij te praten. Een museum zonder dat je je museumkaart mee hoeft te nemen.  

Ilse Swank, lid NWG Utrecht (tekst en foto’s) 

Is onbekend ook onbemind? 

Omdat een proeverij dreigde uit te vallen was het een uitdaging om afgelopen november toch met iets verrassends te komen. Geïnspireerd door een proeverij van Fred Nijenhuis over minder bekende druiven uit Piemonte leek daar de oplossing te liggen. Ik was sowieso van plan op vakantie naar het ‘Land van de Barolo’s’ te gaan. 

La Morra, tien minuutjes van Barolo, was een prima uitvalsbasis voor onze verkenningstochten; op zoek naar wat minder bekende druivenrassen. Een van de eerste uitstapjes was naar Bra, bekend van de tweejaarlijkse kaasmanifestatie Cheese. Een festival met vooral rauwmelkse en natuurlijke kazen, georganiseerd door de internationale Slow Food-beweging die in Bra het hoofdkantoor heeft. Daar proefden we heerlijk wijnen uit het Aosta-dal – we kwamen daar op de heenreis doorheen – van de regionale blauwe druivenrassen Fumin en Cornalin en de witte Petite Arvine. Die laatste is een zeer oude druif, oorspronkelijk uit Italië, maar nu vooral bekend uit Zwitserland. 

Bij een bezoek aan de stad Alba tikten we een wijn van het zeldzame blauwe druivenras Pelaverga Piccolo op de kop. Deze licht-geurende druif wordt geregeld gebruikt om te blenden met Nebbiolo of Barbera. In Castagnole Monferrato kwamen we op een wijnmarkt een prachtige rode wijn tegen, gemaakt van Ruché. Dit blauwe druivenras is heel aromatisch en geeft kwaliteitswijnen met een lichte kleur. In La Morra, onze thuisbasis, kwamen we in een enoteca (wijnwinkel) nog de rode Grignolino d’Asti DOC tegen. De Grinolino-druif geeft wijn met flinke zuren en stevige tannine. Een mooie tegenhanger was de witte Timorasso. 

Dit alles gaf genoeg mogelijkheden voor het organiseren van een uitdagende proeverij. De resultaten zijn na te lezen op de website van het NWG; bij Proeverijen Nijmegen. Wat helemaal leuk was, is dat afgelopen maart we weer een proeverij van wat onbekendere druiven in onze afdeling hadden. Maar nu uit Bulgarije, Roemenië en Moldavië. Dat is inclusief een mooie PowerPointpresentatie ook terug te vinden op onze website. 

Iemand zei laatst: ‘Ik wel zo’n beetje alles geproefd’. Nou, dat zal wel, maar ik ben van mening dat er nog genoeg valt te ontdekken in ‘wijnland’.  

Jos Peters, 

Wijnmeester Afdeling Nijmegen (Commanderij het Rijk van Nijmegen) 

De Haagse Stadswijngaard  

Toen mij als druifverse wijnmeester van het Wijngilde Den Haag werd gevraagd om een stukje te schrijven over een wijngaard ‘in de buurt’, was de keus snel gemaakt: De Haagse Stadswijngaard. 

Ik ben sinds 2024 wijngaardenier en ik heb tien wijnstokken met het blauwe druivenras Rondo in (mede)beheer. Dat betekent onder andere dat we in februari jl. de wintersnoei hebben afgerond.  

De Haagse Stadswijngaard: Wijnbouw in de Hofstad 

Midden in de stad, tussen het asfalt en de historische gebouwen, ligt een verrassend groene oase: de Haagse Stadswijngaard. Dit bijzondere initiatief begon in 2017 met een kleine groep wijnliefhebbers en groeide uit tot een serieuze wijngaard waar duurzame wijnproductie en stadslandbouw samenkomen. Momenteel is de wijngaard een coöperatie met tien eigenaren. 

Een wijngaard in de stad 

Een wijngaard midden in een wijk waar je hem niet verwacht. In Laak, net naast de oude binnenhavens, pal aan NS-station Moerwijk. Daar, en juist daar, groeien onze druiven het beste. Beschut door de spoordijk, gevoed door liefde en zorg, vertroeteld door mensen die samen leren hoe het is om wijnboer te zijn. 

De Haagse Stadswijngaard bevindt zich op een voormalige industriële locatie en laat zien dat wijnbouw niet alleen is weggelegd voor zonnige heuvels in Frankrijk of Zuid-Limburg. Dankzij innovatieve technieken en goed gekozen druivenrassen kan wijnbouw zelfs in de kuststad Den Haag floreren. 

Druivenrassen: weerbaar en duurzaam 

Omdat het Nederlandse klimaat uitdagend kan zijn, worden in de Haagse Stadswijngaard vooral schimmelresistente druivenrassen verbouwd. Wij maken wijn met de rassen Johanniter (w), Rondo (bl.), Leon Millot (bl.) en Souvignier Gris (w). 

Johanniter is een Riesling-achtige wijn. Met de Souvignier Gris kunnen we zowel rosé als Sauvignon Blanc-achtige wijn maken.  De Leon Millot geeft een lekkere bordeauxachtige wijn met een dieprode kleur. Rondo is een Pinot Noir-achtige wijn. Al onze rassen zijn geselecteerd om lekkere, jonge wijn te kunnen maken: mensen zijn zo nieuwsgierig naar de wijn dat de wijnen niet lang de tijd krijgen om te rijpen. Al voeden we de Rondo ondertussen wel met hout op. 

Deze rassen zijn speciaal ontwikkeld om beter bestand te zijn tegen ziekten, waardoor minder bestrijdingsmiddelen nodig zijn en de wijngaard op een milieuvriendelijke manier kan worden beheerd. 

Lees hier meer over onze druiven. 

Meer dan wijn: activiteiten en beleving 

De Haagse Stadswijngaard is niet alleen een productielocatie, het is ook een ontmoetingsplek. Vrijwilligers spelen een belangrijke rol bij het onderhoud en de oogst, waardoor de wijngaard een echt gemeenschapsproject is. Daarnaast worden er regelmatig wijnproeverijen en workshops georganiseerd, waar bezoekers alles leren over het wijnmaakproces en natuurlijk de Haagse wijn kunnen proeven. 

Met deze wijngaard bewijst Den Haag dat stedelijke wijnbouw niet alleen mogelijk, maar ook succesvol kan zijn. De Haagse Stadswijngaard is een unieke plek waar natuur, gemeenschap en ambacht samenkomen in het hart van de stad. 

De activiteiten in de Haagse Stadswijngaard 

Samen leren druiven telen 

Als wijngaardenier krijg je voor één jaar een eigen stukje wijngaard van tien planten onder je hoede. Door het jaar heen gaan we de verschillende onderdelen van de wijnbouw doorlopen: wintersnoei, zomersnoei, bladpluk, et cetera en uiteindelijk de oogst. 

Samen leren wijn maken 

We verwerken samen de oogst van de Haagse Stadswijngaard tot wijn. De cursus bestaat uit vijf avonden. We behandelen onder andere alternatieve manieren van wijnbereiding, zowel de professionele varianten als wat je zou kunnen vereenvoudigen. Je krijgt er een zeer informatieve handleiding bij. De avonden zijn verspreid over vijf maanden, maar volgen de stappen, en dus de tijdlijn, van het wijn maken. 

http://haagsestadswijngaard.nl/  

https://www.facebook.com/HaagseStadswijngaard

https://www.instagram.com/haagsestadswijngaard

Door Jan Heerema, Wijnmeester Nederlands Wijngilde Afdeling Den Haag 

Rosette AOC: klein maar fijn in de schaduw van Monbazillac 

Rosette AOC, een bescheiden appellatie van slechts zo’n 13 hectare, ligt verstopt in de Bergerac-regio (Zuidwest-Frankrijk). Terwijl nabijgelegen gebieden als Monbazillac en Pécharmant internationaal bekender zijn, wordt Rosette vaak over het hoofd gezien. Toch verdient deze mini-appellatie met zijn zachte tot halfzoete witte wijnen meer aandacht. 

De ondergrond bestaat grotendeels uit klei en kalk, wat bijdraagt aan een evenwichtige zuurgraad en een subtiel minerale toets. De traditionele druivenrassen zijn Sémillon, Sauvignon Blanc en Muscadelle. Dankzij de milde invloed van de rivier de Dordogne rijpen de druiven gestaag, met behoud van frisse zuren en voldoende concentratie aan suikers. Rosette-wijnen kenmerken zich daardoor door hun delicate aroma’s van perzik, abrikoos en witte bloesem, vaak afgerond met een vleugje honing. 

De opbrengst per hectare is zeer beperkt (40 tot 50 hectoliter per hectare), wat leidt tot geconcentreerde en karaktervolle wijnen. Hoewel Rosette minder zo zoet is dan Monbazillac, heeft het toch een verfijnde zoetheid die heel harmonieus perfect samenvalt met een levendige zuurgraad. Dit maakt de wijnen veelzijdig aan tafel: van kazen als Roquefort of Chaource tot gebakken eendenlever met appeltjes en lichte desserts. 

Omdat Rosette-wijn zo kleinschalig wordt geproduceerd, is hij niet eenvoudig te vinden. Maar wie de moeite neemt om ernaar te zoeken, ontdekt een verborgen parel: een zachte, florale wijn die net dat tikje minder zoet is, maar zeker niet minder interessant. Soms is klein echt groot. 

Wat betekent de toevoeging ‘classico’ bij bijvoorbeeld Chianti en Soave? 

In het Italiaans betekent classico letterlijk klassiek. In de context van wijn verwijst deze term doorgaans naar het oorspronkelijke, historische gebied waar een bepaalde wijnstijl of appellatie zijn oorsprong vond. Je zou het dus kunnen lezen als oer– , oorspronkelijke of traditionele. 

Classico geeft aan dat een wijn afkomstig is uit de oorspronkelijke, historische zone van het gebied waaraan hij zijn naam ontleent. Bij Chianti bijvoorbeeld duidt Classico op het kerngebied tussen Florence en Siena, waar volgens strengere regels wordt gewerkt dan in de bredere Chianti DOCG. Denk aan een minimale hoeveelheid Sangiovese van 80%, een hogere plantdichtheid, een lager maximumrendement (52,2 hl/ha) en een hoger minimumalcoholpercentage (11,5% in plaats van 10,5%). Bovendien komt Chianti Classico later op de markt dan gewone Chianti. 

Bij Soave heeft de term Classico dezelfde strekking. De wijngaarden liggen in de heuvels rondom de stadjes Soave en Monteforte d’Alpone, het klassieke hart van de appellatie. Ook hier gelden strengere productieregels dan voor de bredere Soave DOC. De opbrengst is lager en het alcoholgehalte ligt doorgaans iets hoger. 

Hoewel Classico vaak wijst op hogere kwaliteitseisen en een potentieel beter terroir, is het geen absolute garantie voor een superieure wijn. Zie het veeleer als een indicatie van herkomst: de plek waar die wijn ooit zijn faam heeft verworven. 

Wat betekent de toevoeging ‘classico’ bij bijvoorbeeld Chianti en Soave? 

In het Italiaans betekent classico letterlijk klassiek. In de context van wijn verwijst deze term doorgaans naar het oorspronkelijke, historische gebied waar een bepaalde wijnstijl of appellatie zijn oorsprong vond. Je zou het dus kunnen lezen als oer– , oorspronkelijke of traditionele. 

Classico geeft aan dat een wijn afkomstig is uit de oorspronkelijke, historische zone van het gebied waaraan hij zijn naam ontleent. Bij Chianti bijvoorbeeld duidt Classico op het kerngebied tussen Florence en Siena, waar volgens strengere regels wordt gewerkt dan in de bredere Chianti DOCG. Denk aan een minimale hoeveelheid Sangiovese van 80%, een hogere plantdichtheid, een lager maximumrendement (52,2 hl/ha) en een hoger minimumalcoholpercentage (11,5% in plaats van 10,5%). Bovendien komt Chianti Classico later op de markt dan gewone Chianti. 

Bij Soave heeft de term Classico dezelfde strekking. De wijngaarden liggen in de heuvels rondom de stadjes Soave en Monteforte d’Alpone, het klassieke hart van de appellatie. Ook hier gelden strengere productieregels dan voor de bredere Soave DOC. De opbrengst is lager en het alcoholgehalte ligt doorgaans iets hoger. 

Hoewel Classico vaak wijst op hogere kwaliteitseisen en een potentieel beter terroir, is het geen absolute garantie voor een superieure wijn. Zie het veeleer als een indicatie van herkomst: de plek waar die wijn ooit zijn faam heeft verworven.