2020 was wel een heel bijzonder jaar – in menig opzicht. Bovendien een jaar waarin we als wijnliefhebbers en actieve gildeleden mooie proefavonden hebben moeten missen. De pogingen om na februari toch samen te komen, al dan niet virtuele proefsessies te houden, en met elkaar contact te houden – dat bleek best een hele uitdaging. Maar wat een mooie ontdekking, dat na de laatste persconferentie op 14 december op eens bleek dat wijn een essentieel levensmiddel is: eigenlijk wisten we dat al, maar toch….

Ook het wijntijdschrift Perswijn introduceerde in deze tijd een nieuwe rubriek… een duik in de kelder… waarin we mee mochten kijken in de wijnkelders of equivalent van de diverse redactieleden. WijnKelders, wijnKasten, wijnreKKen, een grote variatie qua wijnKlimaat. Ik twijfel er niet aan dat ook menig NWG-lid troost vond in zijn wijnvoorraad, en zo ook keldertijd vond om de eigen voorraad eens goed op te ruimen, plek te maken, en -wie weet- verborgen schatten te vinden. En, hebben julie nog leuke verrassingen gedaan?

Zelf hoefde ik niet echt op te ruimen, hoewel ik graag tijd doorbreng in mijn wijnkamer, en natuurlijk ook nog de recente aanschaffen e/o afgeleverde wijnen een plek moest geven. Leuk, maar altijd weer een klus. En, omdat ik alles netjes administreer (excel werk goed voor mij), heb ik helaas zelden de verrassing van “vergeten” wijnen, maar waar ligt die ene wijn ook weer?   Zo kwamen onlangs ook de 1994 Chateauneuf-du-Pape Beaucastel (joepie, ik heb nu nog een paar van dat jaar..) en de 1994  Domaine de Pegau (snik, mijn laatste fles van die wijn) ter tafel. Genieten. Natuurlijk, beide een schoonheid op leeftijd, maar niet te versmaden.  

Een bijzondere fles stond al sinds ons fraaie NWG jubileum Kapittel in 2005 “open” in mijn kelder- dit feest destijds in Zeist was een ware happening – waarbij de bijdragen o.l.v. Jan van Lissum, de masterclass Brunello di Montalcino & de masterclass Spanje, gevolgd door een bijzondere Sherry masterclass, onvergetelijk waren – dat waren nog eens knappe NWG tijden: als (mede)organisator kreeg ik toen een open fles restje Valdespino PX mee, een restantje dat toen overbleef. Deze wijn heeft de afgelopen 15 jaar open in mijn wijnkelder gestaan… Ik besloot deze fles nu maar eens leeg te maken…  Blind geserveerd aan zoonlief na een mooie 10 jaar oude tawny. Verrassend – dit bodempje wijn bleek nog heel goed te drinken – duidelijke tonen van oxidatie – veel PX zoetheid.

En dan was er ook nog die mooie introductie van “Proeven als een Pro” geschreven door Cees van Casteren (MW) – met een speciale sessie voor het NWG. Cees introduceert zijn “KARAAT” & “CACHET” methode – deze spreekt mij aan. Een “pro” worden is best ambitieus – maar ik blijf nog steeds leren..oefening baart kunst ….dat maakt wijnproeven ook zo leuk! Op naar een een voorspoedig, gezond & vineus 2021!

Gies Stolze, landelijk NWG-wijnmeester

Terug naar Tannine 3

Denkend aan Zwitserland en wijn , komt de gedachte aan Fendant / Chasselas al snel op. Toch is er de laatste 25 jaar veel veranderd in dit Alpen land. Zo is in het kanton Wallis (Vallais)  in deze tijdsspanne ruim 1000 ha Chasselas verdwenen (ruim 20% van de totale oppervlakte). Hierdoor is Wallis “rood” geworden. Toch gaat de kwaliteit van de witte wijnen daar sneller vooruit dan die van rood. Het effect van de Global Warming is kennelijk meer ten nadele van bijvoorbeeld Pinot Noir (risico op jammige wijnen) dan ten nadele van de witte. Het aandeel wit (zo’n 40%) omvat zo’n 14 (!) rassen. Naast bekende soorten zoals Chardonnay, Sylvaner, Weissburgunder en Viognier zijn er een aantal voor ons onbekende soorten zoals Completer, Heida (= Savignin Blanc), Rèze, Païen e.v.a. Op het gebied van rood is er ook wel wat spannends te beleven. Ook hier namen die ons onbekend in de oren klinken zoals Gamaret, Garanoir, Cornarello en Norelo (= Nebbiolo x Gamaret). Deze nieuwe rassen zijn vooral te danken aan innovatieve wijnbouw en het streven naar een sterke reductie van het gebruik van synthetische bestrijdingsmiddelen. Daarbij kom je al snel uit op de zgn. PIWI’s:  (Pilz Wiederstandsfähig )  Als de wijnwereld met z’n monoculturen echt milieu vriendelijk wil worden, dan zijn de huidige regels voor het “BIO label” nog niet strikt genoeg! Zo lang het gebruik van Koper (producten) nog is toegestaan in de nooit aflatende strijd tegen schimmel, betekent dit dat er jaarlijks nog tot 3 kilogram zwaar metaal (Cu) per hectare mag worden toegepast! Het enige echte antwoord op dit heikele probleem zou wel eens gelegen kunnen zijn in het (deels) verlaten van de traditionele rassen en overstappen op de zogenaamde PIWI’s (schimmel resistente rassen). Probleem hierbij is het feit dat de smaak van deze nieuwe rassen afwijken van de ons bekende druiven. Op zich niet onlogisch, ten slotte heeft elk ras z’n eigen smaakpalet. Bijkomend probleem (geldt voor alle nieuwe soorten): van nieuwe soorten is nog weinig tot niets bekend, wat de beste methode is van groei en snoei en het duurt ook nog eens vele jaren voor de beste wijze van vinificatie is uitgevogeld. Tijdens 1 van onze wijnreizen hebben we GEILWEILER HOF in Siebeldingen bezocht. Dit proefstation speelt een belangrijke rol in het bewaren en beheren van een genen bank van druivenrassen en in het ontwikkelen van PIWI’s. Confronterend was het demo veld met een 30 tal rassen. Van elk ras waren de laatste 3 stokken onbehandeld gelaten. Conclusie (2016 was een “schimmel jaar”!): Zonder behandeling (Koper of synthetisch) is er geen oogstbaar product! Een bezoek is een aanrader voor elke niet verkokerde wijnliefhebber. De  wijnen van de experimentele (deels toegelaten) rassen zijn ter plekke te proeven en te kopen (zeer aangename prijzen!) Namen als Felicia, Calardis, Calandro, Regent, Reberger en vele “GF nummers” hebben nog een lange weg te gaan voordat ze ons net zo vertrouwd zijn als Pinot Noir en Co.

Dirk, Wijngilde Gouda

Terug naar Tannine 3

Tijdens onze vakanties proberen wij altijd een wijngebied of wijnproducent te bezoeken. Ja ook in Vietnam en in Myanmar.
Dit keer doorkruisten wij Chili van Vuurland naar de grens met Peru en eindigden wij in Casablanca, centraal gelegen tussen Santiago de Chili en Valparaiso.
Onderweg vanaf het vliegveld zagen we links in de avondzon al een lange met palmen omzoomde oprijlaan naar het kasteelachtig wijngoed Viña Indomita. Een veelbelovende streek leek het.

Het eerste wat ons de volgende dag opviel was dat de zon ’s ochtends niet scheen als de gordijnen open gingen. Wolken met dichte mist en dat elke dag tot 13.00 uur, naar later bleek. Wij begrepen toen pas dat een “cool climate” niet perse hoog hoeft te zijn, verder van de evenaar af of aan zee. Veel bewolking en mist is genoeg.

Onze eerste rit ging naar Viña Errazuriz in de Aconcagua Vallei, genoemd naar de hoogste berg van Zuid-Amerika. Volgens een Chileense website over architectuur is het ook een iconisch wijnbedrijf. Het landschap was spectaculair. Veel hogere bergen dan de Casablanca Valley. Beneden de wijngaarden, tegen de hellingen (fruit)bomen, die lijken in horizontale rijen te staan. Op google maps en streetview is dat mooi te zien. Er zijn zelfs plantages met kaki bomen. De vruchten worden tegen de felle zon beschermd door een eigen parasolletje van papier. In het dorpje Panquehue is het wijnbedrijf door de goede bewegwijzering snel gevonden. De ingang van het proeflokaal echter niet. Wij dwalen wat rond over het immense terrein, bewonderen het iconische moderne gebouw, de oude gebouwen met palmbomen (uit 1870), de druivenstokken en vragen in de vatenkelder waar wij moeten zijn. Helaas zijn de deskundigen niet aanwezig, wegens een grote proeverij van hun wijnen bij wijngoeroe James Suckling in Santiago. Dus niet proeven, alleen kopen. Na alle antieke en moderne ruimtes bekeken te hebben,  besluiten wij om maar in ons hotel zelf een Carmenère-proeverij te houden en nemen verschillende  flessen van dit huis mee.  Sommige wijnen scoren 9- in De Grote Hamersma en deze wijnen zijn in Nederland te koop bij slijters van de Wijnkring

De eerder genoemde Viña Indomita in Casablanca Valley bood na de indrukwekkende oprijlaan een fantastisch uitzicht vanaf een immens groot terras met restaurant. In het proeflokaal kozen wij tegen betaling van € 1,20 tot € 1,75 per glas een aantal wijnen om te proeven.  Prima informatie in goed Engels. Frisse Sauvignon Blancs, een mooie Duette en volle fruitige Pinot Noir Gran Reserva. In de Grote Hamersma beoordeeld met 8 ½ tot 8. Het mooie is dat de prijzen in NL heel betaalbaar zijn. Veel betaalbaarder dan de luxe uitstraling deed vermoeden. Hun wijnen zijn in Nederland te koop bij Boni, Hoogvliet, Jan Linders, Plus, Vomar en Deen.

Dan naar Matetic Vineyards in San Antonio Valley. Deze staat ook op die architectuur website als iconisch wijnbedrijf. Organic en Biodynamic. Dat bracht de in 1892 uit het huidige Kroatië geëmigreerde familie er toe om in 1999 in the middle of nowhere een wijnbedrijf op te zetten. Bewust om geen last te hebben van wel spuitende wijnboeren in de omgeving. Hier volgden wij een rondleiding door het bedrijf met aansluitende proeverij. In de kelder zien wij naast de houten vaten ook diverse amforen voor de Sauvignon Blanc. De wanden van de kelder bestaan uit keien voor de temperatuurregulatie. Geweldig hoe zij met zwaartekracht en licht omgaan. Het bedrijf is volledig zelfvoorzienend. Het vee zorgt voor de bemesting en paardenkracht. Van de 1.000ha is slechts 160ha met druiven beplant. Matetic heeft ook wijngaarden in Casablanca en in Maipo voor de Malbec. Wij proefden na afloop een Sauvignon Blanc uit San Antonio (zand, dicht bij zee, vulkanisch) met veel mineraliteit. Een Pinot Noir uit Casablanca en een Shiraz uit San Antonio, experimenteel, uniek en fris, fruitig. Ook dit wijnhuis exploiteert een top-restaurant. Inmiddels scheen de zon om 13:00 en was de lucht strak blauw. De Grote Hamersma beoordeelt de wijnen meestal met een 9-. Hun wijnen zijn in Nederland verkrijgbaar bij De Gouden Ton

Wim, Wijngilde Nijmegen

Terug naar Tannine 3

Geen onderwerp, waarmee je zo kunt amuseren als wijn. In de eerste plaats gaat het dan natuurlijk over de consumptie van de ‘Godendrank’, maar ervaringen met  wijndrinkers zijn vaak een bron van vermaak. Zo zat ik ooit in een klein, behoorlijk authentiek restaurant (type Osteria) in het hart van Toscane, toen vier Nederlanders aan een tafeltje in de buurt neerstreken. Nadat het eten was besteld, vroeg de eigenaar naar de wijnwensen. ‘Canei, ja Canei wilden ze wel drinken. Het gezicht van de eigenaar betrok. Als hij er wel eens van gehoord had, zou hij waarschijnlijk liever op slag zijn overleden dan dit spul in huis te halen. ‘No, mi dispiace’, mompelde hij met een wat wanhopige blik in de ogen. Even leken de gasten uit het veld geslagen, maar al snel was de oplossing gevonden: ‘Weet je wat, we bestellen gewoon witte wijn en 7Up. Als je dat mengt, krijg je net zo iets als Canei’ stelde één van hen voor.  Nadat deze dranken waren besteld en gemixt, werd er oprecht genoten van maaltijd en uiteraard de ‘wijn’.

Op het terras van  een veel duurder, ook Toscaans restaurant werd een paar jaar later mijn aandacht getrokken door twee Russische gasten. Geld was blijkbaar geen probleem, want nadat de kelner had gevraagd, welke wijn zij wilden drinken, kwam prompt het antwoord: ‘De duurste natuurlijk.’ De fles werd gebracht, nauwelijks bekeken of  geproefd. Er werd smakelijk gegeten en – ondanks de prijs- lekker geslobberd. Toch kwam de fles, die vele honderden euro’s had gekost, niet helemaal leeg. Nadat ongeveer driekwart op was, hielden de gasten het voor gezien. Er werd lekker door gekletst en de mannen lieten zich de sigaretten smaken. Bij gebrek aan een echte asbak verdwenen de peuken in de rest van de wijn. Dat deze asbak toch een waarde van tussen 75 en 100 euro vertegenwoordigde, interesseerde de gasten niet werkelijk.

Twee voorbeelden van wijnbelediging (al moet ik zeggen dat het gedrag van de Nederlanders iets minder stuitend was dan dat van de Russen), die de echte liefhebber de haren ten berge doet rijzen. En je bijvoorbeeld doet verlangen naar die heerlijke, kleine restaurants in de Langhe/Piemonte. Waar je je langzaam in slaap kan drinken aan de meest verrukkelijke Barbera’s d’Asti en d’Alba en de Dolcetto’s, die voor een paar euro meer dan in de winkel een prachtige kroon op je maaltijd vormen.
Dus, verbaas je zo nu en dan, maar geniet des te meer!

Arjan Krijgsman, Wijngilde Amsterdam.

Terug naar Tannine 3

Na een moeilijk jaar gaan wij ook een Kerst en Oudjaar vol beperkingen beleven. Geen proeverijen, geen feestelijke diners, geen avontuurlijke wijnreizen, en vooral geen ontmoetingen met anders mensen met wie wij onze passies delen. Saai en met die nare ziekte telkens op de loer.
Maar er gloort eindelijk ook goed nieuws aan de horizon! De vele berichten over effectieve vaccins geven hoop en verwachting. En dat zijn woorden die goed bij Kerst horen! Dat levert het optimisme dat nodig is om de toekomst weer met vertrouwen tegemoet te zien.
Ik wens jullie, mede namens mijn collega’s van het landelijk bestuur, een vineuze maar vooral ook hoopvolle kerst.

Ronald van den Heuvel, voorzitter

Terug naar Tannine 3