Geen onderwerp, waarmee je zo kunt amuseren als wijn. In de eerste plaats gaat het dan natuurlijk over de consumptie van de ‘Godendrank’, maar ervaringen met wijndrinkers zijn vaak een bron van vermaak. Zo zat ik ooit in een klein, behoorlijk authentiek restaurant (type Osteria) in het hart van Toscane, toen vier Nederlanders aan een tafeltje in de buurt neerstreken. Nadat het eten was besteld, vroeg de eigenaar naar de wijnwensen. ‘Canei, ja Canei wilden ze wel drinken. Het gezicht van de eigenaar betrok. Als hij er wel eens van gehoord had, zou hij waarschijnlijk liever op slag zijn overleden dan dit spul in huis te halen. ‘No, mi dispiace’, mompelde hij met een wat wanhopige blik in de ogen. Even leken de gasten uit het veld geslagen, maar al snel was de oplossing gevonden: ‘Weet je wat, we bestellen gewoon witte wijn en 7Up. Als je dat mengt, krijg je net zo iets als Canei’ stelde één van hen voor. Nadat deze dranken waren besteld en gemixt, werd er oprecht genoten van maaltijd en uiteraard de ‘wijn’.
Op het terras van een veel duurder, ook Toscaans restaurant werd een paar jaar later mijn aandacht getrokken door twee Russische gasten. Geld was blijkbaar geen probleem, want nadat de kelner had gevraagd, welke wijn zij wilden drinken, kwam prompt het antwoord: ‘De duurste natuurlijk.’ De fles werd gebracht, nauwelijks bekeken of geproefd. Er werd smakelijk gegeten en – ondanks de prijs- lekker geslobberd. Toch kwam de fles, die vele honderden euro’s had gekost, niet helemaal leeg. Nadat ongeveer driekwart op was, hielden de gasten het voor gezien. Er werd lekker door gekletst en de mannen lieten zich de sigaretten smaken. Bij gebrek aan een echte asbak verdwenen de peuken in de rest van de wijn. Dat deze asbak toch een waarde van tussen 75 en 100 euro vertegenwoordigde, interesseerde de gasten niet werkelijk.
Twee voorbeelden van wijnbelediging (al moet ik zeggen dat het gedrag van de Nederlanders iets minder stuitend was dan dat van de Russen), die de echte liefhebber de haren ten berge doet rijzen. En je bijvoorbeeld doet verlangen naar die heerlijke, kleine restaurants in de Langhe/Piemonte. Waar je je langzaam in slaap kan drinken aan de meest verrukkelijke Barbera’s d’Asti en d’Alba en de Dolcetto’s, die voor een paar euro meer dan in de winkel een prachtige kroon op je maaltijd vormen.
Dus, verbaas je zo nu en dan, maar geniet des te meer!
Arjan Krijgsman, Wijngilde Amsterdam.