ACOLON

NWG-ACOLON

                                                                ACOLON                                                                        1/2

INTRO:                                                                                                                              Op 14.09 is onze tweede fysieke proeverij volgens Corona reglement gehouden. Aanvankelijk stond Duitsland met 3 gebieden op het programma. Min of meer met het idee een soort competitie van deze gebieden te houden. Drie leden zouden wijnen inbrengen uit “hun” gebied. Baden door Jan Martijn, Franken door Tom  en Dirk zou de Nahe voor zijn rekening nemen. Tijdens het opstellen van de lijst te proeven wijnen bleek de aanvankelijke competitie gedachte steeds meer een kronkel te worden. Daarom is besloten om de opzet te veranderen en de wijnen te laten beoordelen op de verschillende vinificatie methodes. Steeds werden 3 wijnen tegelijk gepresenteerd. Bijvoorbeeld 3 Grauburgunders. Eén met uitsluitend RVS, één uit een groot vat met lang gist contact en eentje met barrique opvoeding. De laatste ronde was voor de ACOLON gereserveerd.

ACOLON: de naam doet lang niet bij iedereen een belletje rinkelen. Het is daarom wel goed om wat dieper in te gaan op deze “Neuzüchtung”  (nieuw ras) Eerst even een stukje historie: Deze rode druif is ontstaan uit een kruising (1972) van Blaufränkisch en Dornfelder. De BF is voor Oostenrijk een belangrijke kwaliteitswijn leverancier, die in Duitsland ook te boek staat als Lemberger, een “oud” Europees ras. Dornfelder daarentegen is een jong ras, puur “gemaakt” als kleur druif. Deze druif geeft zeer veel kleur en was als zodanig bedoeld om de wat blekere Duitse rode wijnen wat bij te kleuren. Dat de Dornfelder een “eigen leven” is gaan leiden en als mono cépage  behoorlijk succesvol zou worden was niet voorzien. Overigens heeft de Dornfelder ook al 25% Blaufränkisch in het sap, naast Portugieser, Trollinger (= Vernatsch) en Frühburgunder.                                                                                                                                                                                           Resultaat van deze kruising (BF x D): een vroeg rijpende druif, goed geschikt voor koele gebieden, met een redelijke ziekte resistentie, goede tannine en zuur structuur, maar bovenal intens van kleur. Bijna zwart! Na het opkweken van de zaailingen is de druif uitgezet in bijna alle Duitse wijngebieden. Per gebied 1 wijnboer. Pas in 2002, dus ruim 30 jaar later, is de  periode Versuchsanbau (= soort test periode) afgesloten en de druif definitief toegelaten voor “Qualitäts” wijn.  Momenteel staat er zo’n 500 ha beplant met Acolon, tendens stijgende (dat ondanks relatieve krimp areaal rood)!

                                                                                                                                Tijdens onze proeverij stonden er aanvankelijk 3 versies op tafel.                    Een traditioneel gemaakte 2015er Qualitätswein (Baden) van 10 jaar oude stokken. Daarna een Acolon RVS + 30 % “groot hout” na 10 dagen maische van 22 jaar oude stokken *) en tot slot een gerijpte Acolon, uit 2010  van toen 14 jaar oude stokken met 18 dagen maische en 18 maanden barrique (!) (beide Nahe). De eerste was feitelijk een halfdroge wijn. De slotconclusie was dat deze wijn zeer goed geaccepteerd zou worden door mensen die op voorhand droge rode wijn afwijzen. Diep donkere kleur nog veel zwart fruit in de neus en een evenwichtig, passend smaakpatroon, dat door een (voor ons) wat andere zoet / zuur balans de nodige spanning ontbeerde, maar gezien de leeftijd een prima glas wijn om “zomaar” koel te drinken. Een wijn zonder diepere gedachte maar gezien de prijs (€ 5.-) zeker de moeite van het proberen waard.                                                                                              De nummer 2 bracht duidelijk meer spanning ter tafel. Been droog , goede zuren en mooie rijpe tannines met een mooi portie zwart fruit en ook hier een prijs, die de zonde waard is ( € 6,-).                                                                     Met enige spanning (inzender) werd uitgekeken naar de oudste van het trio. Een 10 jaar oude wijn van een onbekende soort, gemaakt door een “Riesling” wijnboer. Een teleurstelling lag op de loer. De grote vraag was dan ook of deze soort kan ouderen? Het antwoord is een duidelijke JA! Natuurlijk spreken we hier over een gerijpte wijn. Nog veel kleur, het zwarte fruit gaat meer richting gedroogde pruimen. De tannines zijn zeer gepolijst. Storende ouderdoms tonen zijn er niet, wel is de spanning minder dan bij wijn 2 (gemaakt door de zoon, de huidige eerste man), door net iets minder strak droog en een half grammetje minder zuur en de rondere tannines. Maar qua prijs kwaliteit een uitstekende keuze met € 12.—als (actuele) inkoopprijs.  Omdat de verwachtingen voor nummer 3 niet al te hoog gespannen waren, was voor de zekerheid de jongste versie meegenomen als reserve proef wijn. Omdat we onze nieuwsgierigheid niet konden bedwingen is ook deze ter tafel gekomen als “toetje”. De barrique gerijpte Acolon 2018 (stokken ruim 20 jaar), been droog met een passend portie zuur, ietsje minder donker dan de voorgangers (10% Pinot Noir?) maar met zeer veel paars. Middel krachtig, zwart fruit in de neus en in de mond goed portie tannines, veel braam en een middellange passende afdronk. Hout en alcohol (13.5%) zijn goed verpakt in deze evenwichtige wijn.Prijs€9.80!!!                                                                                                                                     

                                                                                                                                          2 / 2 Opmerkelijk detail: normaal wordt een geringe bijmenging niet vermeld op het etiket. Hier staat de met slechts 10% vertegenwoordigde Pinot Noir expliciet vermeld op het etiket. Het vertrouwde moet hier het onbekende helpen?!

Conclusie: ACOLON heeft zeker een plaats in het areaal. Zeker in de “tafelranden”, de koelere wijngebieden. In handen van de juiste wijnboer kan je er veel kanten mee op. Van alledag wijn tot bewaarwijn!  

*) Het Wijngoed Honrath (Langenlonsheim) is éen van de eerste wijnboeren die de Acolon hebben mogen testen. Vandaar de leeftijd van de gebruikte stokken! Inmiddels is de Jongste generatie aangetreden op dit kleine familie bedrijf. Christian heeft door z’n goede contacten met leeftijdsgenoten van gerenommeerde Nahe bedrijven (Kruger Rumpf en Jakob Schneider) het bedrijf een kwaliteitssprong kunnen geven en staat inmiddels met 2 druiven in de Gault Millau. Naast de wijnbouw is er ook een gastenverblijf.

Naschrift:                                                                                                                        Het artikeltje over de Acolon toont eens temeer de lange weg die een “nieuw” druivenras te gaan heeft voordat het enigermate zijn potentie heeft kunnen tonen. Om nog maar niet te spreken over de tijd die nodig is om volledig geaccepteerd te worden als cépage wijn door  de consument.            Het heeft bijna 50 jaar geduurd om een areaal van 500 hectare te ontwikkelen. Het kruisen gebeurt nog steeds in ambachtelijk handwerk. De moderne genetische technieken zoals Crispr Cas zijn tot nu toe, door de complexe genetische opbouw, niet toepasbaar bij de druif. Het opkweken van een zaailing tot een productieve stok kost 3 á 4 jaar. Maar het kost zeker 10 jaar voor een druif z’n volle potentie kan tonen! Daarnaast moet elk nieuw ras nog een aantal handicaps overwinnen. De plek waar hij voor proef gezet wordt is nooit een top plek in de wijnberg. De wijnboer die het experiment aandurft moet nog leren omgaan met de druif. Hoe “moet” ie gesnoeid worden en wat is een kwalitatief optimale opbrengst? Wanneer is het juiste oogststadium? Hoe verloopt de vinificatie? Allemaal grote onbekenden! Het is dan ook mooi te zien dat hier een “jonge generatie Riesling” wijnboer er in slaagt een goed product in de markt te zetten.           Deze stenen op de weg zijn nog groter voor de zgn. PIWI’s, de schimmel resistente kruisingen. Die vinden naast de kweekproblemen ook nog de regelgeving en een zeer sceptische consument op haar pad. Terwijl juist deze nieuwe groep druiven waarschijnlijk onze redders zijn als het gaat om uit de greep van de schimmels en hun bestrijding te komen. Maar voor hier van een echte doorbraak sprake kan zijn, is vooral de houding van de “echte liefhebber” van cruciaal belang! Vragen? Mail gerust naar:  jong.oudewater@wxs.nl 

Dirk de Jong

Weinig relevant

NWG-WEINIG RELEVANT 13 verz

Gisten:
Dat de ene gist de andere niet is moge duidelijk zijn. Binnen soorten zijn er ook weer specialisten. Samenwerken, om tot een complex goed smakend product te komen, is dan ook belangrijk. Het ene familielid wil alleen maar aan de slag als er nog sprake is van een redelijk zuurstof voorziening, de ander gedijt het best in een anaerobe *) omgeving. De meesten laten de kop hangen zodra de grens van 12.5 % alcohol is bereikt. Specialisten daarentegen gaan tot 15 en soms nog hoger. De belangrijkste familie van
gisten is die van Saccharomyces cerevisae. Deze, in de natuur voorkomende, gist soort is de belangrijkste bij “spontane” vergisting van wijnen, maar ook onontbeerlijk bij brood en bier (zie ook vorige weinig relevant). Niet elke gist is een graag geziene gast. De Brettanomyces (Brett) is tegenwoordig ongewenst. Deze gist zorgt voor een zeer specifieke geur die sterk aan paardenzweet doet denken. Was deze geur (in goed ruikbare hoeveelheid) enige decennia geleden nog een kwaliteitskenmerk voor Bordeaux wijnen, persoonlijk was het zelfs het anker der herkenning, tegenwoordig is deze geur tot “persona non grata” verklaard. Deze gist voelt zich heel erg thuis in oude vaten (“niet gezwaveld” en onvoldoende gevuld met water) en weet zich daar goed te handhaven bij onvoldoende straffe reiniging. Vanuit geïnfecteerde vaten kan een gehele kelder besmet raken! Dan is het nóg lastiger om ‘m weer kwijt te raken. Een geringe hoeveelheid wordt door de consument nog wel getolereerd (of zelfs niet opgemerkt) en met het versnijden van wijn is de redding nabij zolang het maar gaat om een (solo) vat aantasting. Toch is deze gist niet overal ongewenst. In de Craft bier scene en bij veel Belgische soorten is ie soms zelfs gewenst! Wijnen met een verhoogd risico op “Brett” zijn de niet gefilterde wijnen en wijnen die lang op gist liggen. Dat heeft alles te maken met de duur van het proces. Niet gefilterde wijnen worden helder door lange rusttijden en regelmatig oversteken. Filteren vindt meestal vrij vroeg plaats (binnen een jaar) daarmee wordt ook de (geringe) besmetting afgevoerd…. In de toekomst zal ik nog eens ingaan op Brett.

“Weinig relevant” verder lezen

NWG SENATOR

NWG-Senator


SENATOR??
29 juni j.l. hield onze afdeling de eerste proeverij in het Corona tijdperk. De uitbater van ons proeflokaal
“de Brug” te Reeuwijk had, in samenspraak met het bestuur, een Coronaveilige tafelopstelling gemaakt.
Nu geen 3 of 4 man per tafel maar steeds 2 tegenover elkaar. Dat alles om maar aan het 1.5 meter criterium te kunnen voldoen.

“NWG SENATOR” verder lezen

Dialectiek

Op 29 juni a.s. organiseren we een proeverij met de titel dialectiek.

Het belooft een leerzame avond te worden.

In samenwerking met “de Brug” zullen we voor een Corona regelgeving bestendige tafelschikking zorgen.

Wijnreis Carnuntum

NWG-WR19-verslagDC

Afbeeldingsresultaat voor beeldmerk Carnuntum

20/10/19 Zondag.

Na een autorit van ruim 1100 km komen in de loop van de middag alle 19 deelnemers aan in het dorpje Göttlesbrunn. Pas nadat mist en laaghangende bewolking zijn verdwenen, zijn de wijnbergen in herfsttooi met de kleuren van zacht geelgroen via rood tot bijna zwart (m.n. Roesler Rebe) in volle pracht te zien. Het dorpje met ca. 2000 inwoners en 25 fulltime wijnboeren zal de komende week onze uitvalsbasis zijn voor de jaarlijkse wijnreis.      

“Wijnreis Carnuntum” verder lezen

Uw proefnotities zijn voor mij waardeloos!


Dat zou de kop kunnen zijn van onderstaand epistel.
In een grijs verleden was ik de mening toegedaan dat glaswerk van ondergeschikt belang was. Een theekopje zou ook nog wel kunnen, bij wijze van spreken! Deze wat gechargeerde uitspraak belandde geheel in de prullenbak na een proeverij met de titel “das passende Glas zum Wein”. Een proeverij met Riedel (Sommeliers) glazen bij een Oostenrijkse wijnboer. Steeds 1 wijn in 4 verschillende typen glas. Facit van die avond: vrijwel alle proevers hadden steeds unaniem de voorkeur voor 1 (zelfde) type glas bij een bepaalde wijn. Een Pinot Noir komt het best tot z’n recht in een Bourgogne glas en duidelijk minder in een Bordeaux glas. Een universeel glas, een bril voor alle gezichten, is er niet!
So far so good! In huize de Jong wordt sindsdien Riesling in het bijpassende glas gedronken en voor een ander type wijn komt er een ander glas op tafel!
Tot 28-11-19 waren we heel tevreden met ons glaswerk en ook wel overtuigd van de waarde van het glas. Maar het effect van het glas op de sensoriek werd nog eens extra ingewreven tijdens een presentatie door
Max Riedel (jr) in samenwerking met de Goude Ton in the Grand te Amsterdam. Op overtuigende wijze werd de meerwaarde van het Riedel Performance (varietal specific) glas aangetoond. Bijzonder aan deze
(Performance) glazen is de minuscule welving in het glas. Het meest duidelijk was het wel bij de Pinot Noir.
Deze kwam het allerbeste tot z’n recht in het PN glas en veel minder (gelukkig nog wel genietbaar) in het Cabernet/Merlot glas. In het Chardonnay glas daarentegen werd de wijn onaangenaam scherp! Dit is
slechts éen voorbeeld, ook bij de andere wijnen waren de “glasinvloeden” opmerkelijk, maar m.i. niet zo graverend (negatief) als bij het “filigrane” type wijn, de Pinot Noir. Thuis gekomen en dezelfde test gedaan
met een oude Nebbiolo (1991!). Ook hier een wereld aan verschil.
Om terug te komen bij de aanhef van dit artikel: dan zitten wij op “onze club” met 1 glas voor alle wijnen en hebben de verschillende leden vaak ook nog verschillende typen glas! Welke waarde moet ik dan
hechten aan de proefnotitie? Wat een stelletje klungelaars zijn we dan eigenlijk!
Of je zit keurig jasje dasje aan een mooi gedekte tafel met mooi glaswerk, maar de verkeerde glazen……..
Kortom er is voor een restaurant wat zich niet alleen op het gebied van het eten wil onderscheiden nog een wereld te winnen. Een vereiste is dan wel dat je er de nodige aandacht aan moet schenken. Wil je de
gast echt entertainen, dan is het laten proeven van de verschillen natuurlijk helemaal (voor de liefhebber) het summum van gastheerschap!

. Max Riedel (jr) (Dirk de Jong NWG

Mondkapjes

Beste wijnvrienden, even een tip in deze moeilijke tijden!

In de discussie rond het gebruik van mondkapjes blijft altijd onderbelicht hoe je die dingen eigenlijk goed MOET gebruiken…..

–         Met schone handen (na wassing met water en zeep) en ontsmetting (alcohol o.i.d.) mondkapje aanbrengen.

–         Gebruik altijd een steriel kapje (stof is na strijken steriel)

–         Zorg ervoor dat deze goed aansluit en niet kan afzakken.

–         Eenmaal op, dan AFBLIJVEN! Ook al jeukt ‘t, gewoon AFBLIJVEN…..

–         Na ca. 2 uur kapje vervangen door een schone. Na 2 uur gebruik is elk kapje zo vochtig dat bacterien goed groeien en Virussen blijven leven! Bovendien heb je allang aan je kapje (en je gezicht of nog erger) zitten pulken….

Silvia Heinrich, door Wijngilde Gouda bezocht tijdens de wijnreis 2019 (tijdens onze “Weibertag”) heeft een praktische oplossing voor bovenstaand probleem…  

cid:image001.jpg@01D61A8D.5577E500

Glas test

GLASTEST!  

Het was het bestuur al langere tijd een doorn in het oog dat er meerdere soorten glaswerk tijdens de proeverijen wordt gebruikt. In een poging om daar eenheid in te kunnen brengen werd er een test uitgevoerd door het dagelijks bestuur (John v D., John M. Tom S., Martin R. en Dirk de J.) met 3 typen glas  Het doel van deze exercitie is een gefundeerd advies te kunnen geven aan de leden!   

Er is bewust gekozen voor betaalbare glazen, die gewoon in de groothandel verkrijgbaar zijn.  De gebruikte glazen zijn bij de Sligro ingekocht (totaal 18 glazen voor nog geen € 40,–). Op het oog zijn de verschillen niet spectaculair van het (1) Bouquet glas, (2) Arcoroc Vina glas en het (3) Esprit du Vin glas. Zo zijn de openingen van het glas in alle gevallen vrijwel gelijk. De afwerking van de rand vertoont lichte verschillen qua uitvoering en dikte. De inhoud / volume verschillen licht.  

De test werd uitgevoerd met 6 wijnen: 3 x rood en 3 x wit van geheel verschillende stijlen.

Conclusie: Onverwacht grote verschillen met name qua neus, maar ook qua mondbeleving waarbij steeds glas 3 (Esprit duVin) vrijwel unaniem op de eerste plaats eindigde met Bouquet (wat nu veel gebruikt wordt) meestal als goede tweede. Waarom het Arcoroc  (glas 2) steeds zo slecht scoorde is ons een raadsel. Deze bevindingen zal naar de leden worden gecommuniceerd! De gebruikte glazen gaan in de kast van de Brug (rekening NWG–MH) als reserve glazen voor gastproevers.

Het voorstel wordt dus Esprit du Vin (het hoogste van de 3) met een score van 23 uit 30!!!

De test is later herhaald door ervaren proevers, die niet op de hoogte waren van het resultaat. Ook is het aantal te proeven wijnen (toen) uitgebreid. Ook hier weer het zelfde resultaat.                                                                     Saillant detail: bij ons bestaat de indruk dat bij veel horeca gelegenheden juist glas 2 wordt ingezet!

Materiaal en methode zie hier onder:

Horeca proeverij

Uitgesteld
Beste leden van Reeuwijks wijngilde,
De horeca proeverij die op 6 april zou worden gehouden gaat niet door, dit i.v.m. corona virus. Het bestuur kijkt nog of we dit verplaatsen naar het einde van dit jaar of we slaan 1 jaar over. Hierover wordt nog gecommuniceerd naar de leden.