In de glooiende heuvels rondom het Gardameer bij het plaatsje Raffa groeien voortreffelijke druiven. Druiven die dan ook kwalitatief goede wijnen geven.
In Gargnano stap ik een lokale slagerij binnen met ambachtelijke Italiaanse delicatessen. Mijn voorgangers bestellen een fles rode wijn Ca’ Granda en een broodje met vleesbeleg. Zij maken met duim en wijsvinger het universeel gebaar van kwaliteit. Geïnspireerd besluit ik zowel het broodje als de Ca’ Granda wijn te proberen. Later op de dag neem ik een slok van de Ca’ Granda. Mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt. Waar komt deze heerlijke wijn vandaan?
Ik ga op onderzoek uit. Op de website van Fattoria Ca’ Granda (https://www.fattoriacagranda.it) ontdek ik dat het wijnhuis eigendom is van de familie Leali. Het bevindt zich op een 14e-eeuws landgoed met oude kelders. De familie van dit wijnhuis produceert diverse wijnen en olijfolie.
Ik bel de eigenaar van het wijnhuis en mag de volgende dag meteen langskomen. Bij de Azienda word ik opgevangen door vader en zoon. In het proeflokaal laten ze mij verschillende wijnen proeven. Als hij bij de laatste wijn aankomt zegt hij: “Dit is ons pronkstuk”. Ik glimlach, terwijl ik de Ca’ Granda-wijn dus nog een keer proef. De balans en zachte kersenaroma’s blijven mijn smaakpapillen betoveren.
Ik vraag naar de onderscheidende kenmerken van deze wijn. “Dit is onze D.O.C.-wijn met een beperkte oplage, genummerd tot drieduizend flessen.” De wijn is een assemblage van meerdere druivensoorten. De blend bestaat uit 50% Groppello, 30% Marzemino en 20% Barbera. In september worden de druiven met de hand geoogst en na 50 dagen geperst. Twee dozen van deze wijn worden in mijn oude Isetta, een 70-jarige oldtimer gezet. Vader en zoon zwaaien me hartelijk uit bij de poort.
Op de camping geniet ik van het uitzicht op het Gardameer en neem een slok van de wijn. Wat een wijn, denk ik.
De volgende dag begin ik mijn zoektocht naar nog meer informatie. Ik vind weinig relevante informatie over “Ca’ Granda”. Op professionele wijnbeoordelingssites wordt de wijn niet genoemd. En de website van het wijnhuis is te bescheiden als je het vergelijkt met andere, meer gelikte, sites. Ik vraag me af of de omgeving of de wijn mijn smaakpapillen betovert. Smaakt deze wijn net zo lekker onder de rook van Pernis?
In november doe ik mee aan een Belgische wijnkeuring waar ik de Ca’ Granda-wijn inzend. Wie de film ‘Bottle Shock’ kent, weet wat deze Ca’ Granda zal ondergaan. Ken je de film niet, ga ‘m eens bekijken.
Midden december ontvang ik de uitslag. Verwachtingsvol open ik de envelop. Geen prijs. Toch een beetje teleurgesteld. Mijn vraag is beantwoord. Een wijn beoordelen tijdens vakantie is onmogelijk. Een illusie armer, een waarheid rijker geworden.
Enkele dagen later ontvang ik een telefoontje. Ca’ Granda is toch in de prijzen gevallen. Ca’ Granda blijkt omgewisseld met een Barolo.
Ik open mijn laatste fles Ca’ Granda. Mijn illusie is gered. Goede vakantiewijnen bestaan. Ik neem mij voor in sprookjes te blijven geloven.
Ilse Swank, Wijngilde Utrecht