Oost, west, thuis best. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat dit gezegde uit de wijnwereld stamt. Wijnboeren houden niet alleen vooral van hun eigen wijn, ze zijn ook xenofoob. Geen gebied is immers mooier dan hun eigen gebied. En dat is niet verwonderlijk. De beroemdste wijnen komen uit de mooiste streken van de wereld. De heuvels van Stellenbosch, de bergen in Mendoza, of dichterbij huis, de Italiaanse stadjes in Toscane en het licht in de Provence maken wijngebieden kleine paradijsjes op aarde.
Wijnkenners kunnen over het algemeen heel goed uitleggen waarom een wijn uit een bepaalde streek zo goed is: de vruchtbare grond of juist de schrale grond, de kiezels die ’s nachts de druiven warm houden of de zeewind die juist zorgt voor afkoeling. De kenners vergeten echter de gemene deler. De schoonheid van het landschap die zich in iedere druif nestelt. Wijnproeven doe je met al je zintuigen. Daarom moet je na een slok Bandol je ogen dicht doen. Via je zesde zintuig brengt de Provençaalse zon, die via de druif in de wijn is gekomen, je onder een plataan in een stadje in een schilderij van Cezanne. Die schoonheid (van het landschap) geeft extra glans aan de wijn.
Ook totaal onbekende wijnen komen soms uit hele mooie streken. Dit ontdekte ik aan het eind van een wandeling in het hooggebergte in het Berner Oberland. Op de top van de Faulhorn zag ik ver beneden een kleine wijngaard in het stadje Spiez liggen. Daar moest ik heen. De volgende dag wandelde ik door de wijngaard van Spiez, met uitzicht op de Thunersee en op de achtergrond de gletsjers van de beroemde Jungfrau. De wijngaard wordt gerund door een handjevol betaalde medewerkers maar vooral vrijwilligers. Een rare kronkeling van de oevers van de Thunersee maakt de locatie geschikt voor het verbouwen van wijn.
Een uurtje later werd mij in Hotel Eden een Riesling x Silvaner geserveerd. Ik keek, rook, walste, rook nog eens, nam een slok, spoelde licht, en deed mijn ogen dicht. En.. inderdaad! Geholpen door de schoonheid in de druiven bracht mijn zesde zintuig mij in hotel Eden, waar ik op het terras met uitzicht op het meer, met op de achtergrond de gletsjers van de Jungfrau, mij in het paradijs waande.
Ilse Swank (Wijngilde Utrecht)