Wijn is geen medicijn, maar wat dan wel?
Lange tijd geloofde de mens dat het drinken van wijn gezond was. Of we wilden het gewoon graag geloven, dat kan natuurlijk ook. Een feit is dat het drinken van wijn (of bier) zeker in de tijd dat het drinkwater wellicht niet direct, maar zeker indirect tot de dood leidde, absoluut de betere optie was. Veel is ten goede veranderd, zo ook de kwaliteit van het drinkwater. Met het wegvallen van het drinkwaterargument, zweerden we een tijdje bij het beeld dat het drinken van een glas of twee rode wijn gezond was voor het hart, maar dat bleek dan weer een fabel. Die aanname is inmiddels wetenschappelijk volledig onderuit gehaald. Dat dan weer lang nadat men in Savigny-lès-Beaune (Bourgogne) besloot dat hun wijnen ‘voedzaam, theologisch en morbifuge’ zijn. Maar dat geheel en al terzijde.
Oké, wijn is dus geen medicijn. Maar wel lekker! En dat lijkt ook meteen dé (enige) reden om – weliswaar met mate – plezier te beleven aan het drinken van een glas wijn. Met als groot voordeel dat dat dan ook niet persé rood hoeft te zijn. Het nuttigen van een glas om er van te genieten, niet om er vrolijk van te worden.
En dat doet mij denken aan een in dit verband memorabele scene in een van de albums van Suske en Wiske. Een scene, waarin Lambik een dronken man aanspreekt met de vraag: ‘Goede man, waarom drink je?’ en hij het antwoord krijgt: ‘Om mijn schoonmoeder te vergeten’. Lambik vervolgt op zijn beurt: ‘En helpt het?’
‘Nee’, antwoordt de dronken man: ‘Nu zie ik haar dubbel’!
Wijn is gewoon lekker én noch een medicijn noch een oplossing.
Ps mocht iemand weten uit welke Suske en Wiske dit citaat komt, laat het me weten via de redactie (link) . Eeuwige roem valt je ten deel.
