Een Siciliaanse verrassing
Als je vijf weken door Italië reist met een grote voorkeur voor zelf koken in plaats van ‘op restaurant gaan’, kom je als vanzelf in heel veel supermarkten. Manlief verdwijnt dan – na een kort verplicht rondje vlees/vis/kaas/groenten – stelselmatig in de rij waar de wijn staat, en vindt daar doorgaans geweldige wijnen die de test ‘kwaliteit-prijsverhouding’ meer dan prima kunnen doorstaan. Soms wordt hij daarbij door de tekst op het etiket getriggerd. Zo ook in een lokale supermarkt in Forlì (Emilia Romagna). Een leuke plaats in de buurt van Bologna, maar dat terzijde.
Zijn oog viel op een Centopassi Bianco 2023, een wijn uit Sicilië (vanuit Forlì gezien niet echt naast de deur). De prijs was het doorlezen én een gokje waard. De informatie op het etiket vertelde dat de wijn afkomstig is van wijngaarden aangeplant op grond die eigendom was van leden van de Maffia. Na de strafrechtelijke veroordeling van de eigenaren werd de grond door de Italiaanse overheid geconfisqueerd en ter beschikking gesteld aan de lokale gemeenschap. Met als achterliggende gedachte dat de bevolking niet alleen van de Maffia afhankelijk hoeft te zijn, maar ook kan rekenen op de overheid. Of ze dat geloven is de vraag, maar feit is dat er inmiddels behoorlijk wat wijn verbouwd wordt op voormalige Maffia-gronden.
Wij proefden een biologische Centopassi Placido Rizzotto, geproduceerd door de Bottega di Libera Terra (what’s in a name), voornamelijk gemaakt van de lokale druiven Catarratto en Grillo. Gevinifieerd in RVS en helemaal gemaakt op het fruit. Frisse zuren (geen malolactische omzetting) met een mooi bittertje. Naar ons idee meer een terraswijn dan een eetwijn, maar in de zomer is ook een terraswijn niet te versmaden.
Alle wijnen van de Bottega di Libera Terra zijn trouwens opgedragen aan een lokale held; onze wijn aan Placido Rizzotto. Een vakbondsman uit Corleone, vermoord door de Maffia. Dankzij de policy van de Italiaanse overheid steunen we – nippend aan ons glas – de plaatselijke bevolking en denken even aan Placido. Mooi toch?