WINKELDOCHTERS:
Of beter KELDER DOCHTERS, toegegeven, ik ben geen echte liefhebber van bubbels en heb vaak te grote ogen als ik bij een wijnboer ben. Gevolg: duidelijk te veel wijn in de (goede) kelder van onze secretaris Dirk en bubbels blijven vaak liggen. Gelukkig is er een redelijk adequaat kelderboek. Elke binnenkomende wijn wordt voorzien van een (doorlopend) nummer. Zijn er meer exemplaren van dezelfde wijn, dan krijgt de hele partij hetzelfde nummer. Behalve het aantal wordt ook genoteerd wie de maker is, het gebied, de druivensoorten, oogstjaar, de dag van opleg en de plek in de kelder (bijvoorbeeld, doos 104 o.i.d.). In een aparte kolom worden (soms) bijzonderheden vermeld. Bijvoorbeeld de schenker van de wijn.
Omdat er 2 nieuwe bubbels waren ingeboekt (beiden afkomstig van NWG afdelingen in de Lande), moest er in een nis plaats gemaakt worden. De oudste bubbel werd “geofferd”. Fles nummer 376, Laurent Perrier Brut, ingevoerd in december 1990! Geen verdere bijzonderheden vermeld, dus herkomst onbekend. Gezien het feit dat de capsule nog van lood was en geen tin of ander materiaal, moet de schenker (zo’n fles zou ik niet snel kopen voor mezelf) een reeds gerijpte Champagne cadeau gedaan hebben!
Geen enkele fles verdwijnt hier ongemerkt in de gootsteen. Dus ook deze werd onderworpen aan het ritueel van voorzichtig decapsuleren, ontkurken en proeven.
Notitie: Muselet voorzichtig losgemaakt, de kurk zachtjes draaiend verwijderd en een zachte zucht ontsnapte uit de fles. Eigenlijk verrassend. De champagne werd voorzichtig ingeschonken en zowaar nog wat belletjes, maar geen echte mousse. Goud geel in het glas, nog ingetogen geurend van (oude) Goudrenet en in de smaak dezelfde appel. Niet veel meer, maar ook geen oxidatie tonen of ander ongerief. Korte afdronk. Conclusie: (te) oud, maar nog niet overleden. Compliment voor de maker! Blijft over een fles van bijna 1 kg…….