Marijkes eigen kijk op wijn
door Marijke Kop (eindredacteur)
Het ondergeschoven kindje: een actuele wijnkaart
Ga in gedachten even naar een restaurant. We zitten in het jaar 2025. Het restaurant is geen sterrenzaak, maar heeft leuke, creatieve menu’s en – voor deze column niet onbelangrijk – je hebt het mede uitgekozen vanwege de veelbelovende wijnkaart. Eenmaal aan tafel kies je een menu en denk je verlekkerd aan de bijpassende wijnen.
Even later ben je eruit. Je kiest een rode huppeldepup 2015 (voor het punt dat ik wil maken, maakt het even niet uit over welke wijn het gaat). Want als wijnliefhebber weet je dat 2015 voor een wijn uit dat gebied, een fantastisch jaar was. De bediening komt met de wijn. Zelfde AOP, zelfde domein, zelfs dezelfde ‘lieu dit’, maar uit 2017. Een jaar dat daar nu net bepaald geen fantastisch jaar was. Je trekt je wenkbrauwen op en geeft aan dat je deze wijn niet besteld hebt. De medewerker reageert verbaasd: ’Het is toch dezelfde wijn? En het jaar maakt toch geen verschil?’ Maar voor jou zijn de wijnen niet hetzelfde en je plezier krijgt een knauw.
Ander restaurant, zelfde setting, een even zorgvuldige keuze voor de wijn. Gericht op een goede kwaliteit-prijsverhouding (houd deze even vast). De bediening komt nu zonder fles terug. Je voelt de bui al hangen, want dit beeld heb je vaker gezien. ‘Helaas’ begint de medewerker en je vult het in gedachten zelf aan: ‘De door u gekozen wijn, hebben we niet meer’. De medewerker pakt de wijnkaart erbij en wijst enkele alternatieven aan. En je raadt het al: weg is de gewenste kwaliteit-prijsverhouding. Een illusie armer en weer een ervaring rijker.
De kritische consument in mij begrijpt echt wel dat de wijnen in de kelder of klimaatkast van een restaurant met enige regelmaat veranderen. Niet meer leverbaar, andere keuze van de leverancier, noem de redenen maar op! Maar beste restaurateur: neem je klant serieus en zorg altijd voor een actuele wijnkaart, dat kan ook digitaal, zodat je echt niet steeds je wijnkaart hoeft te laten drukken. Ik kies namelijk mijn restaurants niet alleen op het eten uit. En met mij doen dat er zeker meer.
P.S. Een ondergeschoven kindje was de laatstgeborene in een gezin, die bij gebrek aan plaats niet in de bedstede, maar onder de bedstede werd neergezet. En zo al heel jong verzekerd was van een eerste trauma.