T26 Marijkes eigen kijk op wijn

Ze zijn niet te negeren. Flessen met om de hals een label met de aanbeveling van een al dan niet gerenommeerd wijntijdschrift, -gids of -deskundige. Beplakt met bronzen, zilveren of gouden medailles gewonnen op concoursen. En ook op internet buitelen de recensies over elkaar heen. Une mer à boire!  

Maar wat zijn die aanbevelingen (lees: meningen) waard voor de consument? De meerwaarde voor de producent is evident. Een wijn die wordt aanbevolen, valt op in de overdaad aan aanbod en zal daarom allicht beter verkopen. Maar voor de meeste consumenten zijn volgens mij maar twee dingen echt belangrijk. Met stip op een: ga je van de wijn genieten? En als goede tweede: klopt de kwaliteit-prijsverhouding een beetje? Aan de hand van die criteria zul je de keuze bepalen. En helpt het dan als je je daarbij laat leiden door de mening van de ander? 

Welnu, dat hangt dus helemaal van ‘de ander’ af. Om af te kunnen gaan op een recensie, zul je als (argeloze) consument enig inzicht moeten hebben in die ander. Wat is de smaak van de wijndeskundige, hoe is de beoordeling op een concours tot stand gekomen, welke criteria zijn gehanteerd, hoe onafhankelijk is het wijntijdschrift, op hoeveel meningen is de recensie gebaseerd? En dit is geen limitatieve opsomming!  

Een voorbeeld 

Een – niet geheel willekeurig – voorbeeld: Stel dat de wijndeskundige, die de wijn heeft beoordeeld,  een voorliefde heeft voor zware, volle rode wijnen met een hoog alcoholpercentage en jij bent juist een liefhebber van een lichte, delicate rode wijn. Dan zijn 98 punten niet echt een aanbeveling. En zou je misschien eerder blij worden van een wijn die hij juist lager heeft gewaardeerd. 

Kortom, ken uw pappenheimers!