Marijkes eigen kijk op wijn

F*cking merlot 

Afgelopen week bekeek ik voor de derde keer de film Sideways. En ook deze keer stelde hij me niet teleur. Voor degene die hem geen drie keer heeft gezien ?, het is een roadmovie uit 2004 met een belangrijke bijrol voor Californische wijnen. Twee vrienden trekken een week voor de bruiloft van een van hen door de wijngaarden van Nappa Valley en bezoeken verschillende domeinen. Maar ze hebben duidelijk allebei andere ideeën bij de verdere invulling van die week.  

Op enig moment roept de wijnkenner (en zelfverklaard pinot noir liefhebber) van de twee: “I never drink f*cking merlot”.  En daarmee kreeg die arme druif voor mij prompt een ietwat negatieve connotatie. Kwalificaties als ‘vrouwenwijn’ of ‘allemansvriend’ helpen dan niet om dat negatieve beeld te laten kantelen. Zegt wellicht iets over mij. Wat wel helpt: blijven proeven!  

En u raadt het al: er zijn naast al die gemakkelijk drinkbare, weinig gecompliceerde merlotwijnen, ook absolute pareltjes te vinden. Wat dat betreft onderscheidt de merlotdruif zich niet van alle andere druivensoorten. Je kunt er zowel goede als minder goede wijnen van maken.  

Dat ook de hoofdpersoon uit Sideways, ondanks zijn ‘cri de coeur’ merlot toch weet te waarderen, blijkt uit zijn kelderschat: een Cheval Blanc uit 1961, inderdaad van 100%….!  

Mocht u toevallig geen Cheval Blanc 1961 in de kelder hebben liggen. De Clos Pegase 1992 uit (jawel) Napa Valley mag er ook zijn.