Nieuws

VERSLAG PROEVERIJ NEDERLANDSE WIJNEN d.d. 24-04-23

Wijnbouw in Nederland? JA! We spreken over een oppervlakte van ca. 300 hectare en ongeveer evenveel wijngaardiers. Het aantal professionals, daar kan je over discussiëren 30 – 100. De meesten hebben voor het dagelijks brood nog een neventak zoals een B&B, rondleidingen, restaurant, kinderopvang, begeleiding van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt enz. Qua hoeveelheden praat je over ongeveer een miljoen flessen op jaarbasis, waarvan zo’n 30% rood. Overal in het land vind je wijngaarden maar het zwaartepunt ligt toch nog steeds in Limburg, maar ook in andere gebieden zoals Twente, omgeving Winterswijk, Groesbeek enz, tref je serieuze wijnproducenten.                                          Het zou een avond worden met een hoog educatief gehalte  en veel proeven. Er was een grote variatie aan wijnen ingebracht. Zowel uit de voorraad van de afdeling zelf als door een aantal leden. We startten in Limburg met 3 Rieslingen. Fromberg 2020, Thorn 2021 en de Apostelhoeve 2021. Alle drie Rieslingen van een goed niveau. Waarbij Thorn wel het meest spannende was en de Apostelhove het meest had te bieden in lengte en breedte. Zonder meer duidelijk herkenbaar als Riesling . Een frisse start en zeker geen tegenvaller voor de sceptici onder ons.

We hebben het hier over wijn en niet over azijn!                                                            

Daarna ging de steven westwaarts. Twee wijnen van de Kleine Schorre. Ook geen onbekende in de Nederlandse wijnwereld (business class KLM), De Auxerrois (2020) en de Rivaner. Ook hier weer twee evenwichtige wijnen van een goed niveau. Wel heeft de Auxerrois voor deze druif een stevig portie zuren. Vanzelfsprekend kwam bij de Rivaner (= Müller Thurgau) de vergissing van Dr. Müller ter tafel. Het is immers een Riesling kruising met de Madeleine Royale in de aderen en niet de Silvaner zoals de naam suggereert.

Vervolgens gaat de reis naar het Brabantse Oosterhout. De Catharinadal Norbertus 2021 van de zusters werd geproefd. Een Cuvée van de Burgunder soorten Auxerrois, Pinot Blanc en Pinot Gris, een wijn die wat Chardonnay-achtig aandoet met mooie aanzet en een wat één dimensionale, peperige afdronk. Een wijn geschikt voor terras en aan tafel. Van de eerste zes geproefde wijnen misschien wel de minste, maar toch nog een zeer acceptabele wijn! 

Dan verschijnt er een “verrassing” op tafel. Een “bubbeltje”van het Wijnhuis de Holdeurn uit de regio Groesbeek. Een wijngoed van slechts 0.4 ha, met vakantiehuisjes etc. Hier diende zich een wijn aan, waar kennelijk de bubbels in de vorm van toegevoegd koolzuur nodig zijn om enigszins acceptabel te zijn. Cider achtig en als matig beoordeeld. Wel de eerste wijn van niet traditionele rassen . In die ene fles zaten 3 PiWi’s , Cabernet Blanc, Johanniter en Sauvignier Gris. Wel een mooie gelegenheid om de term PiWi toe te lichten en wat meer te vertellen over de samenstellende soorten. Voor deze schimmel resistente druiven geldt in het algemeen dat ze vroegrijp zijn en meestal wat minder compacte trossen hebben dan de traditionele soorten. Voor velen van ons een eerste (bewuste) kennismaking.

 Cabernet Blanc          Sauvignier Gris            Johanniter (foto’s: Freytag Rebschule)      

Bij deze wijn komen een aantal dingen (waarschijnlijk) samen. De grootte van het bedrijf, en de beperkte ervaring met deze rassen. Voor de volgende wijn blijven we in de buurt, Cuvée Circulé van het wijngoed de Colonjes. Ook hier weer een mix van drie PiWi’s. De Muscaris neemt hier de plaats in van de Johanniter. Een wijn met een appelig, groene paprika neus. Behoorlijk droog met mooie zuren, echter wat vlak in de afdronk waardoor het zuur een beetje te veel naar boven komt. De Muscaris is een veelbelovende schimmel resistente druif, die wijnen kan voortbrengen met een Sauvignon Blanc karakter, met in handen van een wijnboer, die “het” in de vingers heeft. In Oostenrijk is deze druif inmiddels toegelaten tot de lijst met druiven die gebruikt mogen worden voor “kwaliteitswijnen”. In dat land zijn inmiddels 9 PiWi’s toegelaten! In Frankrijk nul!  (?)

                                     Muscaris

Na al dit “witte geweld” gaan we van kleur veranderen. Om de overgang te beperken starten we met een rosé van Wijnstaete, een klein wijngoed van 1.3 ha met een wijn van twee PiWi soorten, de Cabaret Noir en de Pinotin. Nee, u leest het goed, ik ben geen N vergeten. Die is weggehaald na een juridische procedure! Fruittella in de neus, mineralig en wat peperig met voor een rosé goede zuren. Kortom: een wijn die het goed doet op het terras en zeker geen wijn die je inpakt met “zoet” in de aanzet.

                                                           Cabaret Noir                                          Pinotin  (foto’s Freytag Rebschule)

Het wordt tijd voor “echt” rood. Als start keren we weer naar Limburg. Een wijn van een van de “oudere” wijnboeren, Hoeve Nekum. De door 1 van de leden aangestelde wijn is al op leeftijd. Het betreft de Pinot Noir van 2012. Na overleg met de wijnmaker is besloten er een jongere (2018) naast te zetten. Math. Bollen gaf geen garantie voor de 2012 versie. Bruinend, wel “vermoeid” maar nog niet kapot. De 2018 is duidelijk frisser, met zelfs Cassis tonen, vrij fruitig, maar mist de verfijning die de Pinot Noir kan hebben. Gewoon een geslaagde wijn, donkerder van kleur dan je zou verwachten bij deze soort, maar dat komt door de bijmenging van de laatste 10% met een ras van kleur.                                                                   Na deze twaalf wijnen, met slechts één echte tegenvaller, gaan we welgemoed verder met rood richting Winterswijk. Op naar Wijngoed Hesselink. Een bedrijf met een redelijke omvang van zo’n 4 hectare op letterlijk steenworp afstand van de bekende steengroeve aldaar. Gehard Ensing was in 2022 wijnmaker van het jaar der Lage Landen!  Maar liefst drie wijnen van zijn hand moeten we nog beoordelen voor we kunnen opruimen en naar huis gaan.

We starten met de Cabaret Noir 2018. Deze PiWi zijn we eerder tegengekomen. Diep donkerrood van kleur met nog een paarse rand. Aardse tonen en een stevige afdronk. Goede tannine en zuur structuur. Opvallend stevige wijn, een echte eetwijn. Daarna volgt de Pinotin Barrique 2017. De neus is minder uitnodigend dan die van de vorige fles. In het glas hebben we een kruidige wijn met zwart fruit en een piepklein zoetje dat de stevige tannines buffert. Een echte “eetwijn”, gezien zijn leeftijd met nog veel potentie. Net als de vorige wijn is er behoefte aan veel lucht om tot volle ontplooiing te komen. Net als de laatste, de Regent Barrique 2017, “moeten” alle drie de Hesselink wijnen uit de karaf geschonken worden om tot volle ontplooiing te komen. Ook nu weer een zeer donkere wijn met paarse rand en veel zwart fruit, stevige tannines en lange afdronk. Kortom, een prima wijn om de avond mee af te sluiten.   

    Oehoe uit de steengroeve                                                                                      Wijn / spijs aanduiding

Conclusie van de avond: Nederland als wijnland is op de goede weg! Zeker de laatste drie wijnen laten zien dat het niet ingebed zijn in tradities van vele generaties wijnmakers en het ontbreken van strikte wijnwetten voor de regio  er volop mogelijkheden zijn om met niet traditionele rassen zoals de hier gepresenteerde  PiWi’s,  wijnen van een goed niveau te maken!

Met dank aan de druiven vermeerderaar Freytag voor het verlenen van toestemming zijn website te gebruiken voor het overnemen van beeld en tekst. Volgens afspraak hieronder z’n beeldmerk. NB: Het bezoek van z’n website is zeker de moeite waard. Voor meer info over PiWi’s is een bezoek aan Geilweilerhof (JKI)  in Siebeldinge (Pfalz) zeker een aanrader.

Dirk de Jong (secr. NWG Gouda)